Czesław Pierzchała – ur. 18 stycznia 1940 r. w Nowym Sączu. Przygodę ze sportem rozpoczynał jako… bokser w pięściarskiej sekcji Dunajca. Podczas jednego z turnieju drużyn podwórkowych strzelił w finale siedem bramek, czym zwrócił na siebie uwagę działaczy Sandecji Wani, Czernka i Dębickiego. W 1950 r. zgłosił się na pierwszy trening trampkarzy kolejarskiego klubu, którego barwom pozostał wierny przez 21 lat. Zaliczył w nim ok. 300 spotkań w różnych kategoriach wiekowych, w pojedynkach pierwszej drużyny seniorów strzelając ok. 15 bramek. W roku 1956, kiedy szkoleniowcem Sandecji był Tadeusz Konieczny, powołany został do reprezentacji województwa krakowskiego juniorów, ale na obóz do Kętów nie pojechał, ponieważ otrzymał nakaz 12-miesięcznej pracy w Łabędach.
Opiekował się ponadto chorą matka, co uniemożliwiało mu kontynuowanie intensywnych treningów. W roku 1958 w meczu z Hutnikiem Trzebinia zadebiutował w drużynie seniorów Sandecji, by w 1960 r. za sporą jak na owe czasy sumę pieniężną wytransferowany zostać do Górnika Jaworzno. Odbywał na Śląsku zasadniczą służbę wojskową i grając we wspomnianym zespole, awansował wraz z nim z klasy A do III ligi. W 1963 r. powrócił do Sandecji, gdzie z prawego skrzydła, poprzez drugą linię, trafić na pozycję środkowego obrońcy. Jako stoper, wraz z Adamem Ziółkowskim, Wiesławem Śledziem i Januszem Pyrą tworzył ciężką do przejścia dla przeciwników zaporę. W 1967 r. przeżył jeden z najpiękniejszych momentów w swoim życiu, będąc współautorem awansu KKS-u do III ligi, występując w linii pomocy wraz z Wacławem Grądzielem i Romanem Hływą.
źródło: ZŁOTA KSIĘGA SANDECJI 1910 – 2010
